|
O TEATRZE STAROPOLSKIM (1985r.)
Spektakl "O TEATRZE STAROPOLSKIM" był jednym z pierwszych teatralnych programów edukacyjnych, jakie realizowali aktorzy Teatru STOP. Forma teatralnych lekcji stanowiła próbę niekonwencjonalnej edukacji w której istotną rolę odgrywał nie werbalizm, ale to, co w sztuce jest najbardziej istotne - p r z e ż y c i e.
Uczniowie uczestniczyli w improwizowanych scenach, współgrając w drugiej części programu z aktorami: przebudzenie Pasterzy, wejście Trzech Króli, złość i lęk Heroda, czy też zabawne intermedium Starca i Śmierci. Atrakcyjności działaniom Teatru STOP dodawały kostiumy, rekwizyty i elementy scenografii oraz rzetelność wykonania, nawet wówczas, gdy warunki przestrzenne prezentacji były bardzo trudne. Zawsze potrafili zaaranżować przestrzeń zastaną, tak aby spełniała warunki dla zaistnienia teatru.
Adresatem spektaklu była młodzież szkół podstawowych. Realizacja programu odbywała się głównie w szkołach oraz domach kultury dawnego województwa słupskiego, koszalińskiego i gdańskiego. Spektakl cieszył się powodzeniem wśród młodych widzów. Zyskał również uznanie ówczesnych władz, bowiem stanowił część - pilotowanego przez Kuratorium Oświaty i Wychowania, Teatr Dramatyczny oraz Wojewódzki Dom Kultury - ogólnego programu edukacji teatralnej w szkołach województwa słupskiego.
*
"(...) aktorzy [Teatru STOP] starają się pokazywać dany temat w różnych konwencjach. Jeśli jest nim na przykład biblijna opowieść o narodzinach Chrystusa (z lekcji: "Teatr staropolski") prezentuje się go najpierw w sposób tradycyjny, po czym mówiąc o umowności znaków teatralnych przedstawia się tę samą scenę przy pomocy kodu współczesnego, awangardowego. Wyjaśnianie i prezentacja to pierwszy etap lekcji-zabawy. Kolejnym jest włączenie uczniów w przygotowywany właśnie fragment spektaklu: stworzenie im możliwości bycia przez chwilę aktorami. I w tym momencie najpełniej realizuje się postulat poznawania sztuki poprzez przeżycie. Wreszcie ostatnim elementem spotkania staje się powtórzenie, utrwalenie materiału (...). (...) istotne jest organizowanie przestrzeni - zarówno z wykorzystaniem światła, jak i muzyki. Stąd też uwagę zwraca się na aktorstwo, ukazując nie tylko sposoby kreacji, ale i przygotowania zakulisowe do wyjścia na scenę: rozgrzewkę, charakteryzację itd. Uruchomiona wyobraźnia uczniów sprawia, iż często podejmują próbę nazywania rzeczy przez nich widzianych, a także spontanicznego reagowania na sytuacje teatralne.(...)"
Anna Ingielewicz "Gry
i zabawy" SCENA Nr 3/1987
*
*
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
3 |
4 |
5 |
||||||||||||||||||||||||||
