urodzona i zamieszka³a w Koszalinie
|
konsultant Teatru STOP do spraw edukacji
pedagog - terapeuta; instruktor teatralny; z wykszta³cenia doktor nauk humanistycznych,
z zami³owania zwolennik edukacji poprzez sztukê, w tym szczególnie arteterapii.
Przez wiele lat prowadzi³a w Teatrze STOP cykliczne warsztaty teatralne i dramowe,
w tym tak¿e dla dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych
(Nagroda „Instruktora roku 1996” w XXIX Ogólnopolskim Konkursie „Bli¿ej Teatru”).
Wieloletni wyk³adowca Akademii Pomorskiej w S³upsku. Obecnie pracownik badawczo-dydaktyczny
na Wydziale Humanistycznym Politechniki Koszaliñskiej.
Teatraln± przygodê rozpoczê³a od roli t³umacza na organizowanym przez Teatr STOP Festiwalu TOTUS MUNDUS w 1986
Przez sze¶æ lat (1987-1993) gra³a w trzech podstawowych spektaklach tego¿ teatru:
Cytat z Becketta, Par force, Kameleon II
Uczestniczy³a w wielu festiwalach krajowych i zagranicznych (miêdzy innymi: Jelenia Góra, Warszawa, Wroc³aw, Kraków,
Sewilla EXPO; Piacenza, Awignon; Archangielsk, Wyspy So³owieckie)
SPEKTAKLE | SEMINARIA * WARSZTATY |
KONFERENCJE * PUBLIKACJE |
PRZEGL¡DY | POZOSTA£E |
||||||||||
|
|
|
|
|
TV £ód¼ |
TV Bydgoszcz |
TK Vectra S³upsk |
Radio Koszalin |
||||||||||
|
|
|
|
|
Obecnie konsultuje edukacyjne programy teatralne zespo³u. Wspiera dzia³ania prowadzone na rzecz osób niepe³nosprawnych,
w tym szczególnie przewlekle chorych; wspó³autorka ksi±¿ki
Tajemniczy ¶wiat Muko. O problemach codziennego ¿ycia z mukowiscydoz± (2007)
Swoim do¶wiadczeniem teatralnym dzieli siê prowadz±c wyk³ady, seminaria, warsztaty
oraz poprzez publikacje i udzia³ w konferencjach naukowych.
Autorka ksi±¿ki Drama jako metoda wspomagania rozwoju osobowo¶ci dziecka w wieku szkolnym (2002)
oraz wspó³redaktor wydanych przez Teatr STOP tomów:
Teatr a dziecko specjalnej troski (1999);
Teatr edukacyjny - komunikacja bez granic (2001);
TEATR Terapia - edukacja - asertywno¶æ - twórczo¶æ - rozwój (2004)
wydania Teatru STOP dostêpne bezp³atnie (tutaj)
*
„Wspó³czesny teatr próbuje rozbiæ tradycyjne stereotypy my¶lenia o ¶wiecie i egzystencji cz³owieka. Jego twórcy staraj± siê stwarzaæ okazje,
aby cz³owiek przesta³ byæ sam. Tworz± sytuacje zmuszaj±ce nie widza, ale w³a¶nie uczestnika spektaklu do osobistej refleksji: jak ¿yæ?
Aktorzy czê¶ciej zrywaj± maski ni¿ je zak³adaj±(…) W „ teatralnym spotkaniu” - jak okre¶li³ to Grotowski - cz³owiek nie odmawia siebie
i nie narzuca siebie. Daje siê dotkn±æ, ale nie pcha siê ze swoj± obecno¶ci±. To tak jakby siê mówi³o sob±:
jeste¶, wiêc jestem i tak¿e: Rodzê siê, aby¶ siê urodzi³, aby¶ siê sta³; i wreszcie: nie bój siê, idê z tob±!
(wiêcej: Lucyna Maksymowicz: Ku teatralizacji dramy)